วันอาทิตย์ที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

เพลง 7วันที่ฉันเหงา(ของจริง)

วันอาทิตย์เธอไปจากฉัน วันจันทร์ดูเหมือนมันช่างว่างเปล่า ฉันต้องนอนเหงาถึงวันอังคารจนเช้า ใจมันร้าวเสียจนนอนไม่หลับ เย็นวันพุธตั้งใจจะลืมกลับจำข้ามคืนถึงพฤหัส วันศุกร์ก็แล้วภาพเธอก็ยังคงชัด วันเสาร์ความเหงาก็ยังเท่าเดิม
7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้ ไม่มีวี่แววจะหายไป 7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย แต่ฉันไม่รู้เมื่อไรวันไหนจะลืมเธอ
วันพรุ่งนี้หรือนานแค่ไหน 1เดือนหรือข้ามไปจนเป็นปี ต้องใช้กี่ความเหงาลบภาพเก่าคราวนี้ไม่มีอะไรที่ค้างคา
7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้ ไม่มีวี่แววจะหายไป 7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย แต่ฉันไม่รู้เมื่อไรวันไหนจะลืมเธอ
(พูด) วันอาทิตย์เธอไปจากฉัน วันจันทร์ดูเหมือนมันช่างว่างเปล่า ฉันต้องนอนเหงาถึงวันอังคารจนเช้า ใจมันร้าวเสียจนนอนไม่หลับ เย็นวันพุธตั้งใจจะลืม กลับจำข้ามคืนถึงวันพฤหัส วันศุกร์ก็แล้วภาพเธอก็ยังคงชัด วันเสาร์ความเหงาก็ยังเท่าเดิม
สักวันคงลืมเธอได้ลง สักวันเราคงเหมือนคนเก่า ไม่เหงา ไม่ทรมาน
7 วันที่ต้องทนเหงา 7 วันยังเศร้าอย่างนี้ ไม่มีวี่แววจะหายไป 7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย แต่ฉันไม่รู้เมื่อไรวันไหนจะลืมเธอ
7 วันที่เธอลืมกัน 7 วันที่สิ้นเยื่อใย จากนี้ต้องคอยบอกใจจำไว้ต้องลืมเธอ จำไว้ต้องลืมเธอ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น